Altijd al gedroomd van een carrière in de porno-industrie? Wil jij het graag doen op de gevoelige plaat? Patrick Nuyten van de Gay Krant levert een sterk staaltje van onderzoeks-jounalistiek in de commerciële pornowereld van vandaag.
Zoals elke gezonde jongen ben ook ik al een tijdje verslaafd aan gay-websites. Op een vroege zondagmorgen zit ik dan ook weer lekker te Gaydarren. In Australië' wel te verstaan, want daar verblijf ik momenteel. Bladerend door de vele on-line profielen - elke dag zie je er eigenlijk weer dezelfde gezichten, of edele delen - zie ik opeens een profiel met de kop: 'Are you MAN enough to play in our next porn?' Oftewel: Ben ik man genoeg om in een seksfilm te spelen? De nieuwsgierigheid is meteen gewekt en ik dubbelklik op het bijbehorende profiel. Dat blijkt een advertentie te zijn van een pornoproducerende organisatie, in Sydney. Ik lees met verbazing, maar ook semi-opgewonden, de verhalen van jongens die eerder deze pagina bekeken hebben en nu wippend gefilmd worden. Worden pornoacteurs werkelijk via eenwebsite gehead-hunt?Al lezend kom ik erachter dat deze organisatie ieder half jaar een andere serie maakt, met 'acterende' jongens er in.
Sollicitatiegesprek
Alsof mijn hormonen het van me overnemen, heb ik vijf minuten later mijn telefoonnummer doorgemaild. Is dat nu wel zo slim, denk ik nog? Maar ach, mijn internetzoektocht gaat verder en na een paar uur ben ik het alweer vergeten. Tot ik een week later gebeld word door ene Mike. Hij is producer bij de pornosite. Ze zijn momenteel bezig met een nieuwe serie, en ik krijg een uitnodiging voor een gesprek. Met hartkloppingen hang ik op; ik heb al menig sollicitatiegesprek achter de rug, maar hoe bereid je je voor op een gesprek over porno acteren? De volgende dag sta ik al bij Mike voor de deur. Hij doet open en blijkt alles te zijn wat ik me had voorgesteld bij een porn king: breed, geil om te zien, en vooral heel mannelijk. We nemen beiden plaats op de bank en hij kijkt me van top tot teen aan. Ik voel me niet echt op m'n gemak: verwacht hij nu dat ik hem bespring, om te bewijzen dat ik het in me heb? Dan begint Mike te vertellen: zijn organisatie werkt al drie jaar
vanuit Sydney. De meeste homofilms worden in Amerika gemaakt, maar de vraag naar andere modellen (Aussies zien er toch anders uit dan hun Amerikaanse oosterburen) heeft ertoe geleid dat ze in Sydney gevestigd zijn. Ze maken twee series korte films per jaar, rondom een thema. Mike wil overigens niet de sitenaam in een Nederlands blad hebben; het blijft een wereldje, waarin niet alles helemaal legaal gebeurt. De films worden speciaal voor de internetmarkt geproduceerd, duren zo'n twintig minuten en komen op betaal-gaysites terecht. In Azië wel te verstaan. Je hoeft dus in principe niet bang te zijn dat je Australische of Europese vrienden je in je blote kont voorbij zien komen. Tenzij ze natuurlijk Aziatische pornosites bezoeken...Boy next door
De laatste serie draaide rond sportscholen en wat daar allemaal kan gebeuren. De serie die Mike nu voorbereidt, zal seks op verboden plaatsen als thema hebben: in openbare gebouwen, langs de snelweg, in het park... overal waar je gesnapt kunt worden. De jongens die ze zoeken zijn, in tegenstelling tot het brede sportschoolmateriaal, het ty¬pe 'die buurjongen van hiernaast'. Er wordt zo'n vier tot zes uur per dag gefilmd, de overige tijd gaat zitten in het editen en internet-klaar maken van het ruwe materiaal. Voor Mike is het een fulltime job. Hij geniet er duidelijk van: hij ontmoet veel jongens en speelt zelf regelmatig mee. Wat moet ik eigenlijk verwachten als pornoster? Mike screent de jon¬gens eerst op uiterlijk. Daarna volgen vragen als: wat is je seksuele voorkeur, bottom of top? Wat voor soort jongens vind je aantrekkelijk? Wat is het geilste wat je hebt meegemaakt? (Zo'n vraag waarover je toch even moet nadenken... is mijn seksleven dan werkelijk zo saai?). En Mike geeft aan wat er van je verwacht wordt: je moet een recente hiv-test overhandigen, condooms zijn op de set, maar je moet zelf je Viagra meebrengen. En Viagra heb je nodig, verzekert Mike me: het wachten op de set, de vele mensen eromheen, en het opnieuw opnemen van dat penetreer-moment, het maakt het er allemaal niet geiler op.
Voor paal
Na een half uurtje babbelen - Mike weet intussen alles van mijn seks¬leven - laat hij me een van hun sites zien. Hij dubbelklikt wat rond en showt een filmpje (en laat hij nu net zelf de hoofdrol spelen in deze aflevering). Hij geeft aan dat hij me binnen enkele dagen zal bellen. Is het interview nu klaar? Wil hij niet meer zien? Ik bedoel: de hele tijd heb ik me zitten voorbereiden op de vraag: 'Oke, laat nu maar zien wat je in je broek hebt'. Maar dat gebeurt dus niet. Als Mike de verbazing op mijn gezicht ziet, zegt hij: "Het gaat ons om gewone jongens. Niet elke schoonheid heeft ook nog eens een paal van 22 centimeter." Enkele dagen later belt Mike me op. Hij wil graag met me werken. Ik ben natuurlijk gevleid, maar heb er ook nog eens goed over nagedacht. Het meewerken aan een aflevering levert je zo'n 350 Australische dollar op. Zeg maar 175 euro. Haal daar de Viagra en de kosten voor de hiv-test vanaf en je houdt maar weinig over voor het showen van je blootje. En het feit dat je toch ergens op het internet wippend voorbij kunt komen, lijkt me geen goed idee. Stel dat je toekomstige baas het onder ogen krijgt? Ik zeg dus 'nee' tegen Mike. Maar ik ben toch enorm nieuwsgierig naar zo'n filmdag. Dus vraag ik hem of ik zo'n opname, als reporter voor een Nederlands homoblad, mag bijwonen. En zo zit ik dus twee dagen later in een busje naar een geheime locatie. Met vijf man crew en twee wannabe-acteurs die elkaar voor het eerst zien. Ze schudden onhandig elkaars hand en ik zie de blonde jongen denken: 'dus jij gaat me over een half uurtje neuken?'
Fluffer
De geheime locatie blijkt een leegstaande loods op een industrieterrein. De verhaallijn die hieromheen verzonnen is, is niet bijster ingewikkeld: jongeman wil graffiti op het gebouw spuiten, en wordt daarbij betrapt door een agent. Die schrijft geen bon uit, maar handelt de zaak 'in natura' af. Dit echte acteren duurt zo'n drie minuten, want het gaat tenslotte allemaal om wat er daarna gebeurt. Maar wat er in een film als een gelikt verhaaltje uitziet, is in werkelijkheid veel minder opwindend: Na het kussen en uitkleden van elkaar, wordt van beide jongens verwacht dat ze een stijve hebben. En houden. En daarvoor is een speciaal iemand op de set: de fluffer. Een fluffer is iemand die de acteurs pijpt
voor de opname, zodat hun 'materiaal' klaar voor gebruik is. Een beetje vreemd ziet het er wel uit, zo'n man op z'n knieën, die zijn werk heel serieus uitvoert. Maar het werkt. En voor ons zien we dan ook de twee acteurs alles doen wat je in een porno verwacht. De actie wordt om de paar minuten onderbroken: de lichtval is niet goed, problemen met het geluid, als jij je been nu eens omhoog houdt... Eerlijk gezegd verwachtte ik zelf opgewonden te raken van de opnames, maar in werkelijkheid is het verre van geil. Het is hard werken. De blonde jongen die als bottom fungeert, vraagt na veertig minuten of hij even een 'break' kan krijgen. Hij kijkt er pijnlijk bij. Het zijn zuur verdiende dollars.Creditkaart
De totale opnames duren zo'n vijf uur. We rijden nog naar twee andere locaties, proberen wat standjes uit, en dan is er voldoende materiaal. Het uiteindelijke internetfilmpje zal zo'n twintig minuten aan actie laten zien. Voor zo'n 25 tot 75 Amerikaanse dollars kan het gedownload worden, met je creditkaart. En de vraag is blijkbaar enorm groot, want Mike geeft lachend toe dat de porno-industrie big business is. Wellicht zou er dan wat meer geld naar de acteurs kunnen gaan?
Gay Krant, 18 September 2004
Geen opmerkingen:
Een reactie posten