Shut your Hole!

De nieuwe hiv-spot van de verenigde pornomakers is harder en agressiever dan de vorige. Maar het is weer raak. Porno-acteurs reageren (vaak rechtstreeks vanop de set) op de veilig vrijen-boodschap van Chi Chi Larue. Boodschap: hou je gat dicht tenzij je een condoom gebruikt.

Teveel porno?

"Ik kijk zoveel porno dat ik geen banaan opeet zonder er eerst op de spuwen"
Acteur Alec Mapa

Het doel van pornografie

U vraagt zich nog steeds af hoe u het moet uitleggen aan vrienden en familie dat u van porno houdt? John Preston springt u ter hulp!

"Ik schrijf pornografie omdat het een vorm van literatuur is die bij homo's hoort. Ze wordt gemaakt in onze eigen taal, over onze passies en de manier waarop we ons lichaam gebruiken om die passies uit te drukken. Wie de vooroordelen weet te overstijgen en in staat is de schoonheid in pornografie te ervaren of naar haar waarheden te luisteren is welkom. Maar het doel van pornografie is niet om goedgekeurd te worden. Homokunst is evenmin een poging om sympathie of goedkeuring te krijgen. Homokunst is een uiting van ons bestaan. De enige juiste reactie van groepen of organisaties die naar aanvaarding streven kan er slechts in bestaan deze uitingen te erkennen."

— John Preston (1945-1994), My Life as a Pornographer (Richard Kasak Books, 1993).

Porno is overal, ook onder de grond

De 33 mijnwerkers, die geblokkeerd zitten in een mijn in Chili, weten dat het nog maanden kan duren voor ze gered worden. Ze krijgen heel veel steun van van buitenaf en maken er het beste van. En ook hier kan een vooraadje porno niet ontbreken. Een opblaaspop mag ook...

Bron: Koppen

Brent Corrigan gaat mainstream

Op de startpagina van zijn blog staat: "No apologies. OK... maybe a few". De 23-jarige Brent Corrigan (zijn echte naam is Sean Lockhart) is alomtegenwoordig en draagt al een stuk omstreden geschiedenis met zich mee. Zo speelde hij op 17-jarige leeftijd al (illegaal) mee in porno. In een interview met SX Ahead komt hij terug op die periode. Hij heeft intussen zijn eigen bedrijfje.Hij duikt op in diverse projecten, waaronder de mainstream kortfilm 'Judas Kiss'.

Jouw naam is zonder twijfel een van de populairste in de pornobusiness. Wat is het verhaal achter 'Brent Corrigan'?

Die naam werkt heel goed en dat is puur toeval. Mijn producer indertijd toonde me een exemplaar van Playguy met porno-acteur Brent Everett op de cover. Hij vroeg me hoe ik tegenover de naam 'Brent' stond. Ik vond het OK. Ik haalde er een telefoonboek bij om wat familienamen door te nemen. Ik zocht iets dat verenigbaar zou zijn met mijn Schots-Ierse roots. Corrigan is een Ierse naam, Brent een Schotse.

Wat is het verschil tussen Brent Coriggan en Sean Lockhart? Zit er een beetje Brent in Sean en vice versa?

Het grootste verschil tussen Brent Corrigan en mijn echte naam is de manier waarop ik reageer op publiciteit. Sean Lockhart geniet van zijn anonimiteit en hij zal zelfs ontkennen dat hij Brent Corrigan is als hij herkend wordt op straat of in de fitness. Brent Corrigan praat met iedereen en reageren op zowat elke sociale stimulans. Brent gaat ervoor met fierheid. Sean is gereserveerder en observeert. Sean Lockhart is en zal altijd de acteur en de artiest zijn. Brent Corrigan is de entertainer.

Er was controverse rond de leeftijd waarop je in de pornowereld begonnen bent. Hoe kijk je daarop terug en hoe waanzinnig was het?

Wat ik me het best herinner is het gevoel dat ik werd meegesleept in verschillende richtingen. Veel mensen vergeten liever dat de producer wist hoe oud ik was. Mijn minnaar van toen (en toekomstige zakenpartner) gaf me de raad om met de waarheid voor de dag te komen toen we een gezamenlijk project gingen opstarten. Mijn werk als porno-acteur onder de 18 was fout en ik had niet de leeftijd nocht de juiste instelling om die beslissing te nemen. Ik weet vandaag dat ik me dien te verontschuldigen voor de beslissing die ik als 17-jarige heb genomen om porno te doen voor ik 18 was. Ik was een risico voor de porno-industrie en ik stuurde een gevaarlijke boodschap naar heel wat mensen.

Komt er een dag dat je de naam, die zo goed in de markt ligt, niet meer zult gebruiken?

Zeker! Ik ben niet van plan om voor altijd in de pornowereld te blijven, zelfs niet veel langer dan ik er al in zit. Ik hoop echt dat ik langzaam maar zeker in de mainstream kan verder gaan. Mijn ideaal is dat er een dag komt dat producers en regisseurs mij rollen geven in mainstreamfilms enkel en alleen omwille van mijn kwaliteiten en mijn veelzijdigheid als acteur. Maar momenteel krijg ik vooral rollen omdat ik Brent Corrigan ben.


Over het algemeen botsen acteurs die openlijk homo zijn op hindernissen in hun carrière. Het moet dan ook een hele uitdaging zijn voor homoporno-acteurs. Denk je dat je verleden je verdere carrière zal beïnvloeden en zo ja, hoe sta je daar tegenover?

Ja dat is waar. Vele homo-acteurs hebben geprobeerd het vertellen van de waarheid te vermijden om in Hollywood te kunnen blijven werken. Ik ben absoluut niet van plan om de volgende controverse te worden. Ik wil acteren. Ik hou van Queer Cinema en voel me perfect als ik een homo speel! Ik was mij er terdege van bewust dat het moment dat ik in de porno-industrie begon de open deur naar Hollywood met al haar mogelijkheden dicht ging. Naargelang ik duidelijk kon maken dat ik meer in mijn mars had dat een louter fysieke verschijning in porno kwamen de rollen in mainstreamfilms vanzelf. Ik accepteer dat Brent Corrigan mij als Sean Lockhart overal zal volgen. Dat was een bewuste toegeving toen ik besloot te worden wie ik vandaag ben. Ermee omgaan heeft me meer goed gedaan dan het proberen weg te moffelen. Word ik de volgende grote ster bij Disney? Nee, absoluut niet. Vind ik dat erg? Evenmin. Ik heb dingen te bieden die de meeste acteurs niet kunnen

Je schrijft op je blog over heel intieme zaken. Wat heb jij met schrijven?

Ik heb me kunnen uiten én handhaven door sedert mijn 19de regelmatig (of toch bijna) een blog bij te houden. Ik weet dat ik heel wat te leren heb. Laat de uitdagingen en mogelijkheden maar komen. Ik wil niet persé van schrijven mijn beroep maken maar ik wil enkele boeken publiceren. Uiteindelijk wil ik mijn literair talent gebruiken om toneelstukken te schrijven.

Je bent momenteel bezig aan een boek. Kan je ons daarover iets vertellen?

Ik werk aan een kroniek waarin ik gedetailleerd mijn ervaringen neerschrijf sinds ik San Diego verliet op mijn 16de. Ik vertel over mijn leven als porno-acteur, mijn ervaringen op de middelbare school en over mijn eerste pornobedrijfje dat ik ben gestart toen ik 19 was. Het boek gaat ook over de gerechtelijke avonturen en mijn conflict met een producer die het gemunt had op mijn reputatie én mijn emotionele stabiliteit. Uiteraard zullen mensen het meest nieuwsgierig zijn naar de moord waarbij ik een kroongetuige was (foto: Brent op weg naar de rechtszaal) en mijn pogingen om naar de mainstreamfilmwereld te evolueren. Het hoeft niet meer gezegd dat ik er mijn handen mee vol heb zeker?

Heb je ergens spijt van?

Ja, het enige waarvan ik echt spijt heb is de barebackporno waarin ik als 17-jarige en 18-jarige meedeed. Gedeeltelijk ook wel van mijn te grote vertrouwen in sommige voormalige zakenpartners. Maar uiteindelijk is dat allemaal levenservaring. Enkele harde klappen horen erbij wanneer je zaken doet met mensen van 18 en 19 jaar oud die niet de juiste opleiding hebben en ook niet de ervaring.

http://www.thenewbrentcorrigan.com/

Timo en Brent op de webcam van Marcel

In de zomershow Villa Vanthilt kregen we donderdagavond een webcam-interview met Timo Descamps vanuit Seattle waar hij begonnen is aan de opnames van “Judas Kiss” van regisseur J.T. Tepnapa. Zijn tegenspeler is Brent Corrigan, een van de populairste pornosterren in de VS.

Timo is bekend van onder andere Ketnet, ‘Spring’,‘Steracteur Sterartiest’ en ‘VT4 Kids’. Naast ‘Spring' acteerde hij onder meer in de musical ‘Kruistocht in Spijkerbroek’.

Het was allicht toeval dat tijdens het interview op de achtergrond Brent Corrigan te zien was die zich onder handen liet nemen door de schminkster. Toen Marcel Vanthilt vroeg of het waar was dat Brent porno-acteur is zei Timo iets in de trant van "hij heeft een dergelijk verleden" Timo, die zelf als homo uit de kast kwam in 2009, haastte zich te verklaren dat het niet 'dat soort film' is waarin hij meespeelt. Maar Tepnapa specialiseert zich wel in (kort)films met homoseksuele thema’s. Descamps vertolkt in ‘Judas Kiss’ de rol van Shane Lyons, een laatstejaarsstudent die over lijken gaat om de liefde van filmstudent Danny Reyes te winnen.

Brent Corrigan is zijn weg aan het zoeken in niet pornografische richting. Dat begint aardig te lukken en het is hem gegund. De pornofilms waarin hij te zien is houden hem blijkbaar niet tegen om zijn carrière als 'gewone' filmacteur gestalte te geven. Dat wijst op een betere acceptatie van porno. Ik ben er nog niet uit welk genre met Brent ik het leukste vind. En ik mag er al helemaal niet aan denken dat hij Timo ertoe zou kunnen verleiden om eens van het XXX-gebeuren te proeven en mee te spelen in één van zijn producties. Het zou allicht teveel deining geven dan goed is voor Timo.

Op de website van Brent kan je zijn avonturen op de filmset volgen. In een VLOG-clip vertelde hij al dat hij met Timo en Julia is gaan zwemmen op hun vrije dag. Hij is er ook niet helemaal gerust in dat hij als porno-acteur helemaal ernstig zal worden genomen op de filmset.

Je kan Brent ook aan de titel van Best 'Personality' helpen op de jaarlijkse Cybersocket Award Nominations van de pornosite AVN. Daarvoor klik je door naar zijn website. ‘Judas Kiss’ wordt in het voorjaar van 2011 op diverse filmfestivals aangeboden.

Zie ook: Tim op de vuist met Richard

George Duroy: Homoporno nooit gedomineerd door homo's

Als de naam 'Bel Ami' valt denken heel wat homo's niet aan het tweede boek van Guy de Maupassant maar aan beelden van mooie Oosteuropese jongens. Bel Ami (Praag, Bratislava) maakt al bijna twintig jaar kwaliteitsporno. Oprichter en grote baas, de 53-jarige George Duroy (geboren als Lanning Jánošov) geeft in dit interview een deel van de geheimen van Bel Ami prijs. Ook hij ontsnapt niet aan de groeiende rol van het internet en zelfs voor bareback (onveilige seks) is hij uiteindelijk bezweken. Een foto van Duroy vinden is niet eenvoudig. Uiteindelijk vond ik er een uit 1997. Links van hem staat Marty Stevens, de eerste acteur van Bel Ami die het tot cameraman bracht.

Wanneer ben je met Bel Ami begonnen?

Ik heb de naam voor het eerst gebruikt in mei 1991. Het bedrijf zelf is opgestart in het najaar van 1993 nadat ik 'Tender Strangers' had gemaakt, mijn eerste film.

Hoe waren de eerste jaren, vergeleken met nu?

Minder hectisch, meer plezier.

Heb je bewust voor de Amerikaanse markt gekozen?

Vijftig procent van onze klanten zijn Amerikanen en een andere twintig procent geeft Engels op als hun eerste taal. Bel Ami was oorspronkelijk opgezet als een Amerikaans bedrijf en verhuisde naar Centraal Europa nadat George W. Bush had verklaard dat hij het uitroeien van porno als een van zijn prioriteiten zag. Het hele bedrijf werkt nog volgens Amerikaanse regels en alles gebeurt in het Engels. Alle belangrijke medewerkers spreken Engels. Onze COO komt uit Australië en we hebben vijf Amerikaanse medewerkers. Dat is tweederde van de ploeg, het andere derde bestaat uit Tsjechen, Slovaken en Hongaren. Ik schrijf de meeste bedrijfsnota's automatisch in het Engels.

Bel Ami staat bekend omwille van zijn modellen. Hoe vind je ze?

Tegenwoordig meestal via talentscouts. We hebben vier fulltime talentscouts in dienst die enkel voor ons werken, anderen werken part time voor ons of via onze zakenpartners. Van tijd tot tijd komt ik zelf wel eens iemand tegen die later in dienst genomen wordt als model.

Zijn alle modellen exclusief Bel Ami? Welke kwaliteiten verwacht je bij hen?

Ik zou zeggen dat negentig procent exclusief voor ons werkt. En dan gaat het niet meer alleen om het uiterlijk. Persoonlijkheid, betrouwbaarheid en een goede gezondheid zijn even belangrijk. Ze gaan vaak mee op verre reizen, dus de vraag is: kan ik hem gedurende enkele weken in de buurt hebben? Gaat hij gemakkelijk om met anderen? Heeft hij een drugsprobleem? Is hij loyaal? Kan hij weerstaan aan escort-aanbiedingen terwijl hij voor ons werkt? Als op een van die vragen een onvoldoende duidelijk antwoord komt dan geef ik hem geen exclusief contract.

Ik hoorde dat heel wat modellen 'hetero' zijn. Klopt dat? Gaat het hier om een cultureel verschil met de VS? Ik denk dat het moeilijk is voor sommige Amerikanen om te genieten van seks met mannen die zich hetero te noemen.

'Gay' porno is nooit gedomineerd geweest door homo's. In het geval van Bel Ami is nog niet de helft van het personeel homo. De voorbije drie jaar zijn er zeven kinderen geboren bij de werknemers van Bel Ami. Homoporno kan je veel exacter omschrijven als 'All-male porn', mannenporno. Ik zie dat niet noodzakelijk als een cultureel gegeven. Ook de meeste modellen die voor de in de VS gevestigde bedrijven zoals Corbin Fisher of Sean Cody werken zijn hetero. Ik heb weet van sommige acteurs die zich hetero noem(d)en voor een van de Amerikaanse studio's hebben gewerkt.

Anderzijds kan ik me niet voorstellen dat een honderd procent heteroman in staat is tot wat onze acteurs doen, ongeacht hoe ze zichzelf benoemen. Ikzelf zou bijvoorbeeld nooit 'straight for pay' (hetero tegen betaling) kunnen zijn. We leven in een wereld waar de traditionele etiketten niet meer van toepassing zijn. Dat komt gedeeltelijk door de holebi-emancipatie. Homo zijn is geen taboe meer. Ik weet dat minstens dertig procent van de jongens in de Centraal-Europese steden met plezier seksueel experimenteert met mannen. Velen genieten ervan, maar ze zouden zichzelf nooit als homo omschrijven. Ze gaan met hun vriendinnen naar homobars en zitten daar aan de jongens terwijl de meisjes erbij zijn. Vertel mij eens wat hun seksuele oriëntatie dan wel is?

Soms zeg ik al lachend dat weinig homomannen zo enthoesiast zijn tijdens de seks met andere jongens dan deze 'hetero' jongens. Ik vermoed dat homomannen hun monopolie op homoseks kwijt zijn ten gevolge van de sociale aanvaarding ervan. Of experimenteren met mannenseks is gewoon in de mode.

Worden de acteurs soms lastiggevallen of krijgen ze er spijt van in de pornowereld te zitten? Wat gebeurt er met hen als hun pornosterrenstatus voorbij is? Wat is Lukas Ridgeston nu bijvoorbeeld aan het doen?

Lukas (foto, met camera) maakt nog steeds deel uit van het bedrijf. Ongeveer dertig procent van onze medewerkers zijn modellen. In de producties zijn ze ofwel actief als acteur (zoals Luke Hamill of Todd Rosset) of zijn het ex-acteurs (Lukas, Johan Paulik, Marty Stevens). Veel van onze jongens gaan naar de universiteit en komen uit gewone middenklassegezinnen. Er zitten best wat knappe koppen tussen. Mark Aubrey is bijvoorbeeld onze advokaat. Claude Cocteau heeft de website ontworpen en is webmaster. Dolph Lambert behaald binnenkort zijn IT-diploma en Luke Hamill moet nog een jaar management studeren. In september sturen we een aantal acteurs naar Kaapstad waar ze een snelcursus Engels gaan volgen. Daarna kunnen we met hen in het Engels werken. Meestal leidt de selectie die we maken tot goede resultaten. De acteurs blijven gemiddeld vijf jaar bij ons.

Of ze het soms lastig hebben? Ja, dat gebeurt en dat is soms heel erg. Recent verloor Kris Evans (foto) zijn job bij de politie en de tabloids schreven er over. Het is nooit prettig en vaak stresserend. Maar het komt hun integriteit ten goede en ze leren hun positie verdedigen.

Wie zijn jouw favoriete acteurs?

Sommigen zijn betere performers, anderen beter in de omgang. Maar ik zie ze allemaal graag (glimlach) Ik moet hier voorzichtig zijn, ze zijn vaak heel jaloers.

Bel Ami maakt al een tijdje barebackfilms. Sommigen zullen dat overantwoord noemen omdat je de kijker hierin aanmoedigt. Anderen zullen er op wijzen dat je de acteurs dwingt om gezondheidsrisico's te nemen en anderen zullen het gewoon leuk vinden en er zich niks van aantrekken. Welke voorzorgsmaatregelen neemt Bel Ami voor de barebackscènes?

Ik denk dat we niet meer dan twaalf of veertien episodes zonder condoom hebben uitgebracht in al de jaren dat we bestaan. Maar deze vraag verdient een beter uitgewerkt antwoord al heb ik al vaak geprobeerd het uit te leggen met totnutoe verwaarloosbare resultaten. Maar ik probeer het opnieuw.

Bel Ami is het enige bedrijf in deze sector dat gedurende de zeventien jaar dat we bestaan geen enkel geval van SOA heeft vastgesteld. Ik heb het geluk te kunnen werken in een land waar de aidsepidemie de eerste vijfentwintig jaar slechts acht dodelijke slachtoffers heeft gemaakt. Vergelijk dat met de vierhonderdduizend in de VS. Moest ik in Californië leven ik zou zeker nooit zonder condooms werken. Maar ik zie geen reden om hier dezelfde regels toe te passen. Acht doden in vijfentwintig jaar kan je moeilijk een epidemie noemen. Er sterven hier meer mensen aan een gewone griep. Ik denk daarom dat het geen russische roulette is zoals in de VS en het hier zonder condooms kan.

Laat ik het anders stellen: wij hebben hier ook geen weerstations die orkanen voorspellen omdat men in de Golf van Mexico dat probleem heeft. Ik geloof ook niet dat het niet gebruiken van condooms de enige reden is voor de epidemie, anders zou iedereen in Slovakije al dood zijn. Ik ken in dit land zeer weinig mensen die condooms gebruiken en ze zijn perfect gezond. Ik vermoed dat de verspreiding van hiv ook te maken heeft met alcohol, druggebruik, promiscuïteit and de hele gay partycultuur. Dat is een dodelijke mix.

Ik wil ook nog zeggen dat ik nauwgezet gedurende twintig jaar de situatie heb gevolgd alvorens tot deze conclusie te komen. Dat wil niet zeggen dat het morgen niet kan gebeuren op de set. Maar de kans dat een acteur sterft in een auto-ongeval is ongeveer duizend keer groter.

Wat het beïnvloeden van de kijker betreft: Ik moedig onveilige seks niet aan, ik promoot het niet. Als ik dat zou doen zou ik veel meer geld hebben verdiend. Ik heb condooms en safe sex zeventien jaar lang gepromoot in mijn films. Het gevolg is dat ik dertig procent van mijn klanten kwijt ben. Niemand heeft ooit voor mijn films betaald omdat ik safe sex promootte. Maar ik kreeg veel hatemail met verwijten dat ik 'vanilla' en vervelende films maakte.


Geen enkel gay lifestilemagazine heeft mij ooit geïnterviewd of mijn zaak bekendheid gegeven omdat ze mijn werk appreciëren. Ik kreeg van de meesten zelfs geen erkenning daarvoor. Voor dat soort bladen bestaat Bel Ami (of eender welke ander pornostudio) niet. Mainstream media behandelen porno als vuiligheid maar blijven de winsten van de industrie gebruiken om hun eigen projecten te financieren. Als ze safe sex willen promoten dan zouden ze mijn safe sexporno moeten promoten in hun glossy magazines. Als ze er tenminste van uitgaan dat we het seksueel gedrag van het publiek zo hard beïnvloeden. En als dat niet zo is dan lijkt het alsof we gewoon 'dirty' fantasiën creëren waar condooms niet aan te pas komen.

De dag dat The Advocate zijn eerste advertentie voor Bel Ami of een andere pornostudio publiceert zal ik stoppen met mijn condoomvrije avonturen. In afwachting daarvan zoek ik de gulden middenweg en probeer ik overeind te blijven. Maar geef toe: eigenlijk is dit toch een hele monoloog voor iemand die in negentig procent van zijn producties condooms gebruikt!

Het feit dat je tweelingbroers gebruikt was zeer controversieel. Hoe heb je hen gevonden? Was dat ooit eerder gebeurd? Ben je bang voor vervolging, in het bijzonder in de VS?

Met controverse trek je nieuwe klanten aan. Niemand zal over mij schrijven omdat ik een goeie jongen ben die goed materiaal maakt. Michael Lucas weet daar ook van mee te spreken. Het heeft tijd gekost om die les te leren. Dus ik vermoed dat dit soort klachten goed zijn voor de verkoop. Strict genomen is dit geen Bel Ami-product (de film werd uitgebracht onder het label van Lukas Ridgeston nvdr) dus wie gaan ze aanklagen? De film is opgenomen in een land waar seks tussen tweelingbroers perfect legaal is en voor zover ik weet is dat ook zo in de VS. Bel Ami was niet de eerste om met tweelingen te werken maar ik geef toe dat de Petersbroertjes niets aan de verbeelding overlaten. Ze bleven gedurende een half jaar herhalen dat ze die opname persé wilden maken en geloof me, ik was niet snel geneigd daarin toe te stemmen. De juridische ondersteuning heeft ons meer gekost dan hun beider salaris.

Doen ze het ook met elkaar in hun privéleven? Ik ben nooit in hun slaapkamer geweest maar ik hoor ze zeggen dat als een van beiden sterft de andere zelfmoord zal plegen en ik denk niet dat ze een grapje maakten.

Wat is je favoriete film?

Ik heb heel wat films opgenomen en geproduced maar de enige die gemaakt werd op de manier die ik had gepland is 'An American in Prague'. Dus hou ik daar het meeste van. Mijn persoonlijke favoriet is echter 'Summer Camp'. Hij bevat alle elementen waarvan ik hou in erotische films.

Heb je ooit iets gemaakt dat je hebt moeten schrappen, of heb je andere rampverhalen?

Ik schrap de hele tijd door. Ik durf te zeggen dat ik de grootste pornoschrapper ben in de geschiedenis. We hebben een volledige reeks films waarin geschrapt materiaal zit: de 'Out at last' serie. Bij elk fragment leg ik kort uit waarvoor het oorspronkelijk bedoeld was en waarom dat uiteindelijk niet gelukt is. Rampverhalen? daar kan ik een boek over schrijven.

Is er een commerciële toekomst voor homoporno?

In de winter van 2008 zag ik het heel zwart in. Het probleem was dat ik geen enkele aandacht had voor onze online-activiteiten. Ik had thuis zelfs geen computer. Toen ik het financieel verslag van dat jaar onder ogen kreeg was het voor mij duidelijk dat ik daarop moest focussen of op pensioen gaan. De cijfers van Bel Ami waren nog altijd beter dan die van studios zoals Colt en Falcon. Maar dat is niet echt een overwinning. Dat is zoals denken dat de Lusitania veiliger is dan de Titanic.

Dus hield ik mij de volgende zes maanden bezig met drastische wijzigingen en las ik alle weinig vleiende commentaren op de forums zonder kwaad te worden. In juni 2009 lanceerden we een nieuwe website. In juni 2010 was het lidmaatschap daarvan met zeventig procent gestegen en het aantal bezoekers verdubbeld naar een miljoen per maand. Ik zie het dus een pak minder somber in. Zelfs de DVD-verkoop is gestegen en dat was echt wel een verrassing voor mij. Ik vermoed dat het verdwijnen van heel wat concurrenten daarbij wel heeft geholpen.

Ben je van plan te stoppen met DVD's en enkel via het net te verkopen?

DVD's blijven me verrassen. Van 'Taboo' bijvoorbeeld (de film met de tweeling, nvdr) verwachten we achtduizend exemplaren te verkopen. Van nieuwe films verkopen we nog steeds vier- tot vijfduizend exemplaren, al weet ik dat niet iedereen in de business zoveel geluk heeft. Momenteel verdienen we nog steeds meer dan een miljoen dollar met de DVD-verkoop en nog eens vijfhonderdduizend dollar via onze onlinewinkel en VOD (Video on demand). Ik ben dus niet gehaast om daarmee te stoppen. Voor volgend jaar zijn er vierentwintig releases, dat is meer dan de achttien dit jaar. Ik zou liever geen DVD-verkoop meer hebben omdat de combinatie met online veel te veel werk met zich meebrengt. Ik hoop dat binnen de twee jaar we een honderd procent onlinebedrijf worden. In de herfst beginnen we met een nieuwe website en er staan nog andere internetprojecten op stapel.


Is het verdwijnen van de meeste homopornobladen schadelijk voor Bel Ami?

Ik mis die bladen zelf wel omdat ik van gedrukt materiaal hou maar voor de verkoop maakt het geen verschil.

Wiens werk, behalve dat van jezelf, bewonder je?

Ik was een grote gebruiker, maar nu niet meer. Wanneer ik naar een film kijk verwacht ik niet enkel erotische stimulatie maar ook een esthetische hoge kwaliteit. Mijn ideaal is een goeie film, of toch minstens iets wat er op lijkt (nu klink ik wel heel victoriaans...) Porno is wat dat betreft sterk achteruitgegaan. Maar niet alleen porno vermoed ik. Alle goeie filmmakers zijn ofwel overleden of zijn uit de industrie gestapt. Maar van de 'mindere' moet ik zeggen dat ik mij het meest kan vinden in Sean Cody en Corbin Fisher. (ik test hier even hun gevoel voor humor, ik bedoel het als een compliment).

Wat is het geheim van het succes van Bel Ami?

Ik ben mij er niet van bewust een bepaald businessmodel te hebben maar ik volg enkele eenvoudige regels: 1. Ik probeer porno te maken waar ik zelf graag naar kijk. 2. Ik selecteer mijn mensen met zorg en probeer hen met respect te behandelen. Dat geeft meestal een goed resultaat. 3. Ik zie in dat de tijden veranderen en ik ben een oude zak. Daarom geeft ik heel wat creatieve vrijheid aan mijn jongere collega's. Ik ben baas van het bedrijf maar ik dring niet aan om alles zelf te maken. Het bedrijf moet een comfortabele thuis zijn voor de drieënvijftig fulltime medewerkers en veertig acteurs. 4. Klanten zijn soms heel lastig maar ik onderschat hun mening niet. Anderzijds zou ik ze niet de boel laten runnen. Tenslotte: het leven (en zaken doen) is maar tijdelijk. Beschouw het als een spel; het zal veel leuker zijn.

Ik was eerst niet zo ontspannen. Ik ging op een bepaald moment zelfs naar een zieleknijper. Hij had zoveel plezier toen ik mijn levensverhaal vertelde dat hij mij aanbod gratis met mij te werken. Toen ik zijn kantoor verliet en al die echt wanhopige mensen om mij heen zag zei ik tegen mezelf: "Als de psychiater er al zoveel plezier in heeft, kan het niet zo slecht zijn". Ik was terug op mijn gemak.

Bron: Towleroad.com

Pornosterren over hun carrière

Hoe ben je erin gerold? Is het leuk? Hoe kom je aan je stagename? Jesse Santana, Bobby Clark en Luke Hamill vertellen honderduit op een feestje in Amsterdam waar Cocky Friends, de nieuwe DVD van Cocky Boys/Bel Ami werd voorgesteld.

Interview deel 1
Interview deel 2

Philippe Delvaux: Ik heb al geweigerd om met bepaalde personen te werken

Koen Block had voor 'Sensoa Positief'een gesprek met Philippe Delvaux, onze nationale trots in pornoland. Hij vertelt over zijn ervaringen met aidspreventie bij porno-acteurs en waarom hij indien nodig eisen kan stellen.

Je bent nu 19 jaar en hebt reeds een indrukwekkend palmares. Hoe ben je eigenlijk begonnen?

Ik heb eerst vooral geposeerd als model, zowel voor kleding als voor kunstfotografen. Op eenbepaald ogenblik stond ik op de cover van een boekje dat video’s en dergelijke promoot. Ik kreeg zo veel reacties dat ik daarna ben gaan kijken of ik als pornomodel kon beginnen.

Bestaat er eigenlijk zo iets als een hiv-preventiebeleid binnen de pornosector?

In Europa bestaat er geen hiv-preventiebeleid binnen de pornosector. Het hangt grotendeels af van het productiehuis of er regels zijn en welke die dan zijn. In het Verenigd Koninkrijk mogen geen barebackfilms gedraaid worden, dus daar wordt altijd een condoom gebruikt. Maar mensen worden niet getest. In steden als Praag worden heel wat barebackfilms gemaakt. Ook daar worden mensen niet getest. De meeste grote huizen (zoals Eurocreme, of Staxus, dat momenteel meer middelen heeft) doen het wel veilig. Bij Amerikaanse films worden er zeer duidelijke richtlijnen gegeven. Zij vragen bij elke film een certificaat dat je getest bent. Dat moet dateren van dezelfde maand als de film waarin je wilt spelen. Sommige vragen zelfs om bij hen een test te ondergaan. Er zijn filmhuizen die samenwerken met een nabijgelegen ziekenhuis. Daar wordt je dan getest op syfilis, gonorroe en hiv. De firma’s betalen deze onkosten.

Wat gebeurt er wanneer blijkt dat je positief test op één van die aandoeningen?

Ik was in januari in San Francisco voor een film. Een jonge gast was naar daar overgevlogen en werd ook getest. Hij bleek hiv-positief te zijn. Hij moest onmiddellijk terug naar huis. Ze hadden reeds heel wat kosten voor die jongen gemaakt, maar hij mocht niet meer mee doen. Je krijgt ook regels mee voor na de uren. Geen seks vóór de opnames; op tijd gaan slapen; niet naar feestjes gaan …

Hoeveel films draai je dan gemiddeld per maand? Het heeft immers gevolgen voor je relatie indien je tijdens de opnames geen seks mag hebben met je partner.

Sommige maanden draai je een of twee films. Soms zijn dat er zes of acht. Dat hangt er dus sterk van af. Meestal wordt er vier à vijf dagen gedraaid. Soms is er toch wel seks met mijn partner wanneer er gedraaid wordt (lacht).

Wordt de serostatus van je partner meegedeeld aan de tegenspelers?

In Europa wordt die niet meegedeeld, in Amerika soms wel. Maar bij grote sterren gebeurt dat vaak niet. Zij brengen veel geld op. In dat geval wordt de serostatus soms wel verzwegen.

Word je dan zelf vaak getest?

Ik doe de testen die men mij vraagt. Ik laat me ook enkele keren per jaar op alles testen, samen met mijn partner. Ik doe het altijd met condoom in mijn films, maar ik wil toch zeker zijn.

Welke maatregelen worden er verder nog genomen om de hygiëne en de veiligheid te bevorderen?

We moeten de avond voor de opnames een anale douche nemen. De volgende morgen wordt dit herhaald. Soms ook nog een keer tijdens de opnames. Iedereen krijgt een aparte douchekop die enkel hij gebruikt. Die zijn allemaal steriel en zitten verpakt wanneer je ze krijgt. De speeltjes (dildo’s en zo) worden na gebruik ontsmet en worden dan in een zak samengebracht.

Hoe zit het eigenlijk met orale seks?

Er zijn geen echte richtlijnen rond orale seks. Er worden nooit condooms gebruikt bij orale seks, dus de acteurs bepalen wat ze wel en niet willen doen. Algemeen wil ik enkel dat er klaargekomen wordt op mijn gezicht of op de lippen, nooit in de mond. Bij orale seks is er dus wel een beperkt risico. Tijdens opnames beslis ik soms om iemand niet te pijpen als het er ‘niet proper’ uitziet. Ik eis bijvoorbeeld ook dat mijn tegenspelers weinig voorvocht hebben.

Vind je het evident om steeds een condoom te gebruiken? Veel mensen blijven immers zeggen dat het ‘anders’ is en ‘niet comfortabel’.

Het is een kwestie van gewoonte. Eens je goed weet hoe je het moet gebruiken, is er geen probleem meer. Veel acteurs gebruiken extra fijne condooms (Magnum) die op het scherm minder goed zichtbaar zijn. Je voelt ze ook minder zitten. Ze zijn echter ook getest en veilig.

Krijgen jullie eigenlijk informatie over veilig vrijen? Over wat wel en niet mag?

Er zijn de richtlijnen die uithangen in bepaalde studio’s. Maar echte uitleg is er niet. Je vindt wel informatie op de websites van de studio’s. Meestal staat daar een luik met preventie-informatie op. Er zijn geen restricties op vlak van drank of drugsgebruik. Sommige acteurs roken hasj voor de opnames. Er zijn er ook die cocaïne gebruiken. Zelf ben ik gestopt met roken, feestjes, drinken. Ik voelde dat mijn lichaam hier slecht op reageerde. Ik voel me fitter wanneer ik die zaken niet doe. Ik ben heel erg bezig met mijn gezondheid.

Kies jij zelf je films en met wie je samenwerkt?

Vroeger werkte ik met een manager. Nu werk ik alleen. De meeste studio’s werken ook liefst zonder managers. Maar alles wordt op voorhand duidelijk vastgelegd. Ben je ‘top’ of ‘bottom’? Welke scènes zijn er: bijvoorbeeld trio, gang bang… Vaak kan je ook op voorhand via foto’s zien met wie je zal samenwerken. Ik heb recent zelf geweigerd om met bepaalde personen samen te werken voor een gangbang-scène. Op basis van de foto’s had ik een slecht gevoel over hun gezondheid. Ook wanneer ik film, weiger ik soms dingen te doen. Omdat ik veel gevraagd word, kan ik die zaken vragen. Ik kom meestal op de covers van de films, krijg een aparte kamer en zo. Ik zit dus in een positie waar ik zaken kan eisen of weigeren. Er wordt ook heel respectvol omgesprongen met wat ik wel en niet wil. De enige eis die echt vastligt wanneer je filmt, is dat je klaarkomt. Anders word je niet uitbetaald.

Wat zijn je verdere plannen?

In september ga ik beginnen aan een eerste film zonder seks en momenteel heb ik een project waarin echt geacteerd moet worden. Het is een persiflage van een bestaande commerciële film. Ik zou op termijn graag meer gewone films draaien.

Je hebt zelf contact opgenomen met Sensoa om samen te werken. Waarom wil je je inzetten voor meer preventie en veilig vrijen?

Ik zie dat er veel onveilig wordt gevreeën. Ik was zelf ook niet goed op de hoogte toen ik seks begon te hebben. Alles wat ik toen gedaan heb, was ook niet altijd veilig. Ik heb dus veel geluk gehad. Ik herken me in de jongeren van vandaag. Ik wil de mensen sensibiliseren om veilig te vrijen en de moed niet op te geven.

Ik dank je hartelijk voor dit gesprek. Ik wens je alvast een veilige en succesvolle carrière toe.

http://philippedelvaux.blogspot.com/
http://www.mannenseks.be/

Francois Sagat: Geen mannelijk rolmodel

Een van de opmerkelijke interviews in 2009 was dat met François Sagat, Fransman, porno-acteur, mode-ontwerper, model en nog een paar dingen. Thomas Persson ontmoette François in een café in Parijs in de buurt van het Centre Pompidou. Een gesprek over zijn aanbidders, zijn vrouwelijke kantjes en schuchtere kleine jongetjes.

Hoe voelt het om het voorwerp te zijn van zoveel seksuele bewondering en zelfs verering?

FS: Ik kan niet zeggen dat ik het niet leuk vind maar het is van het goede teveel. Teveel voor wat het waard is. Ik kan begrijpen dat iemand fan is van Tina Turner of Cher. Maar van een pornoster? Ik kan de seksuele obsessie nog begrijpen omdat het met verlangens te maken heeft. Maar echt fan zijn van alle films, onthouden welke films je gedaan hebt en met wie, hoe lang je baard was... dat snap ik niet. Geobsedeerd zijn door de nieuwe video van Beyoncé, de choreografie, de kleding, dat is een ander verhaal, dat snap ik wel.

Er wordt heel veel over jou gepraat op het internet. Met de enorme toegang tot porno op het internet is de hele porno-industrie aan het veranderen.

FS: O ja, het internet heeft alles veranderd. Alle bedrijven, zowel in de VS als daarbuiten zijn bezorgd omdat ze zoveel geld verliezen. De enige manier om hun publiek aan zich te binden is het 'streamen' van films online. Niemand wil nog een DVD kopen. Zoals iedereen ook een meer compacte computer wil of een kleinere GSM.

Ik denk ook dat mensen ontdekt hebben dat het erotischer is om naar een amateurpornofilm op Xtube te kijken dan naar de gladde Amerikaanse films. De nieuwe lichting amateurporno heeft een persoonlijke intimiteit die je niet krijgt als het professioneel is gemaakt.

FS: Ja, ik weet het. In de professionele films is het beeld heel helder, het is goed gemonteerd, soms zijn de acteurs héél geil, maar niet altijd. De minder professionele films zijn opwindender. Men kijkt graag naar amateurs. Je wilt graag onbekenden zien, liever dan de bekende die seks heeft met een andere bekende.

Hoe is het om uit te gaan in de Gayscene, nu je zo'n grote ster bent geworden in dat milieu?

FS: Ik ga niet zoveel uit omdat ik overal herkend word en daar hou ik niet van. In het begin was het leuk maar nu werkt het op mijn zenuwen. Ze bekijken jou, wat je draagt, wat je koopt, met welke kaart je betaalt. Dan wil ik weg.

Je hebt een grote groep volgelingen, mensen die heel hard op jou gesteld zijn. Niet alleen omwille van de porno die je maakt maar ook voor andere dingen die je doet, ik denk aan een film waarin je toont dat je niet bang bent om te breken met je zeer mannelijke imago.

FS: O ja, en op die manier voel ik me dan ook zeker van mezelf. Ik denk niet dat experimenteren met je vrouwelijkheid iets vrouwelijks is. ik ben geen mannelijk rolmodel, omdat ik veel vrouwelijke kantjes heb. Ik ken mensen in de pornowereld die proberen hun mannelijkheid tot in het extreme op te vijzelen, en dat werkt dus niet.

We leven in een tijd waarin mensen geobsedeerd zijn door fitness. Er zijn meer fitnesscentra dan ooit. Heb je daar een verklaring voor?

FS: Wat mezelf betreft: ik vind een gespierd lichaam seksueel aantrekkelijk. Ik ben geobsedeerd door mijn eigen spieren. Ik was heel schuchter als kleine jongen. Dit is een foto van toen ik 15 was. Je gaat je ogen niet geloven.

Ben jij dat? Zo tenger en schattig. Je bent heel erg veranderd. Wanneer kreeg je interesse om de persoonlijkheid te creëren die je nu bent?

FS: Ik denk dat het begon op het einde van mijn mode-opleiding. Ik figureerde in een video die vrienden hadden gemaakt en ik vond het niet leuk hoe ik mezelf daarin zag. Ik vond mezelf te mager, vond dat ik niet goed sprak. ik begon mijn haar te verliezen en dat was een tragedie. Ik wilde veranderen. Ik begon te fitnessen. Mijn lichaam begon te veranderen. Ik scheerde mijn hoofd kaal en liet een tattoo aanbrengen.

Hoe voelde dat toen je begon te veranderen?

FS: Ik was opgelucht. Mijn vrienden daarentegen reageerden negatief. Iedereen, behalve mijn beste vriend Olivier, keurde de verandering af. Mensen dacht dat ik mijn leven aan het verknoeien was, anderen lachten me uit. Maar er waren ook mensen, van het intelligentere type, die het een interessante transformatie vonden. Uiteindelijk bleef ik in mezelf geloven en deed wat moest gedaan worden. Nu heeft iedereen het geaccepteerd.

Je wordt geaccepteerd omdat je een homo-icoon bent geworden. Had je dat al in gedachten toen je aan de transformatie begon?

FS: Neen. Ik deed het voor mijn eigen geluk. Ik dacht niet dat het zo belangrijk zou worden. Ik was niet echt van plan porno te maken, dat kwam gewoon op mij af en het werkte. Dit gezegd zijnde: ik denk dat ik gemaakt ben om porno te maken. Ik heb het dan niet over mijn Franse ervaring omdat die heel intiem was. Ik heb het over de Amerikaanse ervaring.

Wat is het verschil?

FS: in Frankrijk was het heel anders: drie mensen in een kamer, ik, mijn partner en de man die filmde. Zes maanden later in de VS bevond ik me in een gigantisch groot huis met een dozijn mensen op de set. Ik was een beetje bang de avond voordien maar tijdens de opname was ik heel kalm, wat heel raar is voor iemand die vroeger zo schuchter was.

De homocultuur is in staat om dingen te maken die beangstigend zijn, die we waarschijnlijk in het echte leven niet willen meemaken, zoals gevangenissen, oorlog en legerbarakken, volledige overgave of slavernij.

FS: Dat komt misschien wel omdat we een minderheid zijn en spelen met aspecten waarmee we vroeger werden onderdrukt. Brandweerlui, politiemannen en andere extreem masculiene mannen worden een deel van onze fantasie omdat ze het tegenovergestelde belichamen van wat homomannen zijn.

Het erotische zit vaak tussen de oren. Het gaat over fantasie en dromen. Jouw beroep is eigenlijk om die fantasieën te visualiseren op een of andere manier. Je zou dus kunnen zeggen dat je die fantasieën in je werk beleeft. Maar is dat niet heel verschillend van de realiteit?

FS: Ik denk dat ik minder seksueel ben dan mijn imago. Ik heb het allemaal meegemaakt: bondage, fistfucking, golden showers. Ik heb dat allemaal gedaan maar privé ziet mijn seksleven er heel anders uit. Ik ben niet wat mensen verwachten dat ik ben.

En dan is er dat andere deel van je imago, wat plezanter en artistieker is, zoals het project met Bernhard Willhelm. Hoe is dat tot stand gekomen?

FS: Berhnard kende mij al van vroeger en ik kende zijn werk. We ontmoetten elkaar en hij vertelde me dat hij een project ging doen dat geïnspireerd was door Peter Berlin.

Ik hou van Peter Berlin.

FS: Ik heb hem gezien in San Francisco.

Echt? En hoe zag hij eruit?

FS: zoals Anna Piaggi (lacht) Nee, echt waar. Hij zag er modieus uit maar op een goeie manier. Hij zag eruit als een oude stilist. Hij had zijn eigen outfit gemaakt neem ik aan. Hoedanook, Bernhard Willhelm en zijn fotograaf wisten precies waar ze heen wilden. Ze hadden een storyboard gemaakt met mij erin. Ik was zeer vereerd. Het was heel gestructureerd. Bernhard is nu eenmaal zeer goed georganiseerd. Het was heel belangrijk voor mij omdat het mij heel wat publiciteit opleverde. Ik vind het leuk als mensen mij contacteren en mij gebruiken voor hun projecten. Ik ga niet zelf bij hen aankloppen.

Interview door Thomas Persson op Interviewmagazine
Blog François Sagat