Op dinsdag 4 november 2008 werd het weekblad Humo uit de rekken gehaald. Hieronder de reactie van de Humoredactie en de gewraakte fotomontage waar het om draaide. Goeie porno is het naar mijn smaak alvast niet. Maar dat is helaas niet de reden waarom we het niet mogen zien.
Terwijl de Amerikanen in het stemhokje komaf maakten met taboes en een stevige stap voorwaarts zetten, draaide de voorzitter van de rechtbank in Brussel fors de klok terug: hij besliste dinsdagmiddag dat alle Humo's van 4 november uit de rekken gehaald moesten worden, op straffe van een dwangsom van 250 euro per te koop aangeboden exemplaar. Alsof er geen grondwettelijk verbod op censuur en recht op een vrije pers bestaan.
Reden voor die drieste demarche was een fotocollage in 'Het Gat van de Wereld', de satirische rubriek achterin Humo waarin de brede actualiteit schalks, kritisch en met zin voor humor en relativering onder de loep genomen wordt. Onder de kop 'Beveiliging nog steeds zo lek als een zeef, politiewebsite onthult nog méér gevoelige informatie' staan een aantal overduidelijk gephotoshopte foto's waarop het hoofd van de federale politie en zijn twee omstreden secretaresses iets te hartelijk en vertrouwelijk met elkaar omgaan.
Satire van het zuiverste gehalte, zo ziet zelfs het kleinste kind. De foto's zijn overduidelijk groteske montages, die net als de begeleidende tekst vrolijk op de actualiteit inspelen. Tekst en montages combineren twee maatschappelijk belangrijke nieuwsfeiten die de voorbije weken de voorpagina's haalden: de slechte beveiliging van de politiewebsite www. fedpol.be en de zogenaamde 'canapébenoemingen' aan de politietop. Elementen uit die journalistiek opvallende dossiers werden, zoals dat gaat in satire, uit hun context gehaald, uitvergroot en met humor gepresenteerd.
't Zijn niet de grootste satirici die altijd binnen de lijntjes kleuren, over de fijnzinnigheid van de 'Het Gat van de Wereld'-grappen kan en mag gediscussieerd worden. Over de procedure van de advocaten van Ricour en Koekelberg - die nu dus officieel wél iets samen hebben: een gerechtelijk dossier tegen Humo - is minder discussie mogelijk. Uit onvrede met een satirische fotomontage naar de rechtbank trekken om op basis van een eenzijdig verzoekschrift (dus zonder dat Humo gehoord is of zich heeft kunnen verdedigen tegen deze aanslag) een tijdschrift uit de winkels te laten halen, is ronduit verbijsterend en verwerpelijk. Ook veel choquerender dan strategisch van zwarte balkjes voorziene naaktfoto's is de beslissing van de rechter, die ingaat tegen het grondwettelijk verbod op censuur en totaal niet in verhouding staat met de eventueel geleden schade van de betrokkenen.
de redactie
Meer reacties lees je hier
